Bijna alles gaat hier mis

Om de landing te verzachten: er gaan ook een aantal dingen goed. De daylight CGI van de zeeslagen en gesimuleerde zeeslagen in het Colosseum wekken indruk. Maar het blijft zichtbaar CGI, en dat is gewoon een achterhaalde techniek, het publiek smacht al jaren naar de practical effects van weleer.

De eerste trailer deed al pijn, en niet eens enkel vanwege dat rapnummer als soundtrack. Maar ondanks het uitblijven van een rap-soundtrack is de tweede trailer dus nog erger.

Het gehele staatsgreep-plot wordt prijsgegeven en de hoofdpersonages klinken en ogen eendimensionaal; ja-ha Lucius boos en bitter. De herkauwde krachtkreten als "strength and honour", "I will have my vengeance" en variant "I will never be your instrument, in this life or the next" voelen bovenal verveeld. 

Maar met afstand het allerergste is de 'onthulling' door moeder Lucilla uit de eerste film dat hoofdpersoon Lucius de zoon van Maximus is: "Lucius, take your father's strength. His name was Maximus, and I see him in you."

En dat Denzel Washington zoals in bijna elke film met Denzel Washington gewoon Denzel Washington speelt, maar ditmaal in Romeins gewaad, voelt ook als belediging van het historische genre. Hopelijk zet hij de Carthaagse generaal Hannibal Barca beter neer, want dit lijkt eigenlijk gewoon nergens op.

Strength and honour?

Wat we van de eerder prijsgegeven verhaallijn denken leest u hier. Wat we van bredere bovenstaand prijsgegeven verhaallijn van 'slavenhandelaar en slaven versus 2 Caesars en de Legioenen' met Denzel Washington als beoogd usurpeer vinden weten we nog niet. Qua opgeschaald visueel spektakel lijkt het de merknaam wel waard te gaan zijn. Maar die flashbacks naar 20 jaar geleden met een 20 jaar oudere Lucilla en een andere kindacteur als jonge Lucius alsook de Jay Z-soundtrack onder de erfgenaam van Hans Zimmers klassieker doen gewoon pijn.

De opgetekende verhaallijn voorspelt helaas een rampzalige film. Hoop, maar geen verwachting: 22 november al in de bioscoop - FILMSPECIAL STAMCAFE

Ten eerste: Ridley Scotts Gladiator (2000) is de beste film in z'n genre en misschien zelfs de beste 'film'-film, de beste blockbuster, de beste bioscoopfilm ooit gemaakt. Ten tweede: dat garandeert helemaal niets, want Scotts tweede poging tot een epic met Russell Crowe in de hoofdrol - Robin Hood (2010) - was scripttechnisch zo'n treinramp we de film ondanks een liefde voor alle betrokkenen halverwege simpelweg uitgezet en nooit meer afgekeken hebben. Daarbij hebben we Scotts vorige film Napoleon (2023) met Joaquin 'Commodus' Phoenix in de hoofdrol überhaupt nooit aangedurfd, want alles in de aanloop wees op middelmatigheid en publieksverachting. Kortom, zelfs een sterrencast garandeert onder Scott helemaal niets. 

Het was op voorhand al uitgesloten dat het verhaal van Gladiator 2 hetzelfde soortelijk gewicht heeft als deel 1. Maar nu weten we dus veel meer van het verhaal en dat stemt helaas echt heel somber:

Dochter van Marcus Aurelius Lucilla, gespeeld door de oorspronkelijke Connie Nielsen stuurde haar zoontje Lucius kort na het einde van de eerste film ter bescherming naar Numidië, Noord-Afrika, destijds net buiten het bereik van het Romeinse Rijk. 

De film begint zo'n 20 jaar later met een volwassen, sterke, maar verbitterde Lucius die met zijn vrouw en kind aanziet hoe de Legioenen Numidië komen veroveren onder leiding van generaal Marcus Acacius - gespeeld door Pedro Pascal. Voor de verhalende continuïteit is Acacius als jonge officier opgeleid onder Felixlegioen-commandant Maximus Decimus Meridius.

Scott: “The film begins with the raiding party of the Roman fleet, which comes in from the sea and decimates Numidia. It’s pretty gnarly.”

Nou, raad eens? Lucius wordt gevangen genomen door de Romeinen. Scott: "When you’re a POW in Rome, if you are damaged, you are killed. If you are fit, you’ll get put into some kind of service, as in slavery, or you would go into the arena to die."

En het emotionele twistpunt van de film voelt nog zwakker: "The wrinkle is, when he gets to Rome as a prisoner and has a first round in the arena, he sees his mother—to his shock. He doesn’t know whether she’s alive or not. How would he know? You don’t have telephones. There’s no press. And there’s his mother in the royal box looking pretty good after 20 years. And she’s with the general who he came face-to-face with on the wall in Numidia.” Lucilla doesn’t recognize the battered creature in the Colosseum as her son, and has no idea about the bloody history between him and the man she loves."

Deze hele verhaallijn voelt als een verveelde, geforceerde poging de vorige 'van Romeinse elite tot gladiator'-pijnlijn en het sjabloon van de onthulde 'verloren zoon' te repliceren. Gelukkig hoeven we niet meer te kijken, omdat Scott het hele verhaal nu om onbegrijpelijke redenen bovendien al prijsgegeven heeft.

Zelfs een in paarse zijden gehulde Denzel Washington als wapenhandelaar gaat deze film niet redden - en Doron uit Fauda en the Hound uit Game of Thrones ook niet. Gelukkig kan Denzel zich volgend jaar wreken in zijn hoofdrol als de leeuw van Carthago generaal Hannibal Barkas.

Eigenlijk durven we zelfs nu al aan dat Starship Troopers 2: Hero of the Federation een betere sequel is.